7,5 maand in Brazilie

Boa tarde Pessoal!

7 en een halve maand alweer in Brazilie, 226 dagen.
Het voelt niet als 226 dagen. Over 96 dagen ben ik alweer thuis in Nederland, dat komt helemaal eng dichtbij. Maar ook deze maand heb ik veel gedaan. Ik ben nu officieel docente engels en sta 4 uur per week voor de klas, heb een deel van mijn vrienden (helaas) uit moeten zwaaien naar de universiteit en ben van gastgezin gewisseld.

Ik wil beginnen bij februari maar ik moet zeggen dat er zoveel gebeurd dat ik het moeilijk vind om te herinneren wat ik gedaan heb in februari. Carnaval was in februari, helaas heb ik niet zoveel van carnaval mee gekregen, mijn familie hield niet echt van drukte of feestjes en hun vonden carnaval meer in een familie ding, dus ik was met mijn gastgezin bij mijn gast oma een paar dagen in huis. Wel een beetje een teleurstelling maar je kan niet alles hebben natuurlijk. Vanaf de tv heb ik de carnaval natuurlijk wel gevolgd en dat zag er allemaal heel leuk uit. Wat wel heel toevallig en leuk was, was dat mijn vriend uit Duitsland Hannes zich in de zelfde stad bevond. Hij had -ook super toevallig- mijn vader zien hardlopen. (Ik was in Uberlandia, daar wonen 1 miljoen mensen en precies uit die 1 miljoen mensen kwam hij mijn vader tegen). Dus uiteraard stuurde hij mij een berichtje en de dag na carnaval sprak ik gezellig met hem af en hebben we even bij zitten kletsen over onze vakanties. Aan het einde van de dag gingen we weer terug naar Araxá. Dat was wel even een flinke temperatuur wisseling. Van 35 graden in Uberlandia gingen we naar 24 graden in Araxá met super veel regen. Mijn Nederlandse lichaam kan helaas niet zo goed omgaan met grote temperatuur verschillen, en het was eigenlijk voor het eerst in 3 maanden zo koud in Araxa, dat ik meteen de griep te pakken had. Ja, ik kreeg de griep en een vervelende verkoudheid omdat het 24 graden was. 24 graden was te koud voor mijn lichaam. Laat dat even inzinken. Ik zie nu al uit naar mijn terugkomst naar Nederland. Maar goed nadat ik een paar dagen met 2 truien aan en een deken op de bank had gelegen en het weer rond de 30 graden werd in Araxá was mijn griep meteen weer weg. Tijd om terug te gaan naar school dus. School is niet mijn grootste hobby op het moment, ik heb bijvoorbeeld geen boeken dus eigenijk doe ik niks op school behalve boeken lezen op mijn Ipad. (mijn literaire kennis gaat er enorm van vooruit, dat dan weer wel.) Ik probeer ook altijd een paar lesuren in Portugees te lezen, maar na een uurtje of 2 ben ik moe en ga ik weer over op engels (geen Nederland helaas, Nederlandse boeken zijn moeilijk online te downloaden). Ik heb boeken lezen echt herontdekt (maar dat komt meer omdat er op school geen wifi is en verveling nare bijwerkingen heeft) inmiddels heb ik de hele John Green collectie uitgelezen (inclusief de fault in our stars, waardoor ik bijna moest huilen in de klas. spoiler: het einde is super zielig) en van de bol.com boeken top 10 de nummers 1 tot en met 6 ook al uit heb. Dat allemaal in 1,5 maand. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging dus. Inmiddels is mijn Portugees redelijk goed, ik versta alles alleen met diepgang bijvoorbeeld politieke problemen etc. heb ik soms nog wel moeite, maar ik leer elke dag weer meer en het gaat deze maanden ineens super snel. Ik beheers in ieder geval genoeg Portugees om gewoon lekker met mijn vriendinnen te kunnen kletsen en groepsgesprekken te kunnen volgen dus dat is super.

Wat ik eigenlijk al een tijdje wilde doen was Engelse les geven. Hier in Brazilië is engels op een gewone middelbare school heel slecht, maar engels is wel belangrijk voor de universiteit dus iedereen gaat na school 2 of 3 uur in de week naar een aparte engelse school om engels te leren. Mijn engels is inmiddels vloeiend, doordat ik veel engels praat met de exchange students en een maand reizen en alleen maar engels praten in die maand waar de mensen met wie ik het meest om ging Amerikanen waren hielp natuurlijk ook heel erg. Ik wilde dus engels gaan geven op een engelse school. Mijn gastmoeder is heel behulpzaam en had een "solicitatie" gesprek geregeld met de engelse school. Tijdens het gesprek praatte ik uiteraard engels met de eigenaar van deze school, en ja hoor zonder enige onderwijs bevoegdheid werd ik aangenomen op de Engelse school. Zo makkelijk is dat in Brazilie. (en dat is waarschijnlijk ook waarom de meeste engelse docenten op de normale middelbare school shit zijn.) Dus tegenwoordig geef ik 3 tot 4 uur in de week engels aan een klas. Ik vind engels geven super leuk. De eerste lessen waren wel verwarrend omdat ik engelse gramatica uitleg in portugees en dan weer terug moet schakelen naar engels en omdat beide talen niet mijn moeder taal zijn kreeg ik soms nog wel een error in mijn hoofd uit verwarring. (en dan ging ik perongeluk ineens Nederlands praten terwijl ik dat niet door had bijvoorbeeld.) Maar nu ik eraan gewend ben gaat het hartstikke goed. De engels die ik geef is de engels die ik ongeveer in de tweede/derde van de middelbare school had, dus dat maakt het uitleggen ook niet heel ingewikkeld. Ik geef aan twee klassen les, een klas is klein met 3 tot 5 leerlingen, en mijn andere klas heeft 12 leerlingen. De leeftijden verschillen heel erg, zo heb ik kinderen van 12 maar ook mensen van 21. Dat is best wel een beetje raar, engels geven aan mensen die ouder zijn dan ikzelf. Maar ook wel heel leuk, want in Brazilië hebben leerlingen veel respect voor de leraar en ze doen eigenlijk altijd hun best. De mensen die ouder zijn dan mij studeren uiteraard allemaal aan de universiteit van araxá. Het is grappig want er is toch een soort vriendschap tussen ons ontstaan en als er een feestje is van de universiteit word ik tegenwoordig ook altijd uitgenodigd dus dat is super. Ook heb ik een keer in de week een discussie clas, dat is eigenlijk de meest relaxte klas, dan zitten we met een grote klas en dan moeten ze discussiëren over onderwerpen en moet ik als docent de discussie een beetje op gang houden, vragen stellen en zorgen dat iedereen aan het woord komt. Nu ik dus "werk" op de Engelse school had ik mijn rotary om een compromis gevraagd. Of ik omdat ik werk bij de engelse school minder naar school mocht. Dat was uiteraard (het is en blijft Brazilië) geen probleem. Dus tegenwoordig ga ik nog maar 2 a 3 dagen naar school. Dat bevalt me prima. 2 dagen naar school vind ik ook wel fijn want dan kan ik gewoon lekker met mijn vrienden daar praten en de andere dagen lekker uitslapen.

Ook ben ik verhuisd van gastgezin, ik woon nu in mijn derde en laatste gastgezin. Ik was super verdrietig toen ik mijn tweede gastgezin verliet. In mijn tweede gastgezin was mijn moeder altijd aanwezig en ze zorgde echt super goed voor me dus ik vond het heel moeilijk dat achter me te laten. Mijn eerste gastgezin en derde gastgezin zijn goede vrienden, dus mijn eerste gastgezin kwam me ophalen bij mijn tweede gastgezin om me naar mijn derde gastgezin te brengen. Dat was wel grappig want ik moest uiteraard huilen bij het afscheid (je laat toch een soort van "familie" waar je 3 maanden gewoond hebt achter je) en mijn tweede gastgezin moest ook huilen. Vervolgens werd mijn eerste gastgezin hierdoor herinnerd aan ons afscheid toen ik bij hun wegging, en moesten die daarom ook weer huilen. Erg gezellig dus. De eerste week in mijn derde gastgezin was wel even moeilijk, ik miste de aanwezigheid van mijn tweede gastmoeder heel erg maar na een week ging dat langzaam weg. Inmiddels ben ik helemaal gewend in mijn 3e gastgezin, en helemaal gelukkig. Mijn gast ouders zijn heel lief en makkelijk, ik kan en mag gewoon lekker mijn eigen gang gaan. Ik woon hartje centrum en als ik mijn straat uitloop ben ik meteen in de winkelstraat en vanaf daar is alles dichtbij. Ik ben nu super onafhankelijk en dat bevalt me heel goed. In mijn tweede en eerste gastgezin moest ik altijd vragen of mijn ouders me konden brengen en halen en was ik eigenlijk vaak een compromis aan het sluiten, want mijn ouders konden me uiteraard niet altijd brengen en hun hadden natuurlijk ook een programma dus soms konden dingen daarom gewoon ook niet. Maar nu ik in het centrum woon gaat er een wereld voor me open. Alles is dichtbij, kan overal zo heen en in het donker mag ik zelfs alleen terug lopen. Nu ben ik doordeweeks super druk, zo ga ik 3 dagen in de week naar de engelse school, daarna een uurtje naar de sportschool en daarna een uurtje naar mijn dans of zumba les. nou zo is de dag snel om hoor. Als ik dan rond 9 uur thuis kom ga ik gelijk douchen en slapen. Ook lunch ik een keer in de week bij mijn eerste gastgezin. Goed contact met mijn gastgezin vind ik toch wel belangrijk, en op een of andere manier is mijn eerste gastgezin toch een beetje als familie gaan voelen. Een keer in de week daar lunchen is dan ook super gezellig. Soms als mijn eerste gastmoeder naar vriendinnen gaat vraagt ze nog steeds of ik mee ga. Meestal is het door de weeks in de avond, en dan ga ik maar al te graag mee. Als we dan laat thuis komen heb ik weer een goede reden om niet naar school te gaan, en afspreken met veel vriendinnen in Brazilië is een synoniem voor eten. Heel veel eten. Aangezien mijn mama en haar vriendinnen super lekker kunnen koken en het eten in mijn 3e gast gezin niet geweldig is pak ik iedere mogelijkheid om super lekker te eten graag met twee handen aan. More is less in Brazilië als het om eten gaat, ze dringen je altijd aan om meer te eten en zijn eerder beledigd als je -zeker als buitenlander- weinig eet. Ik vind het ook altijd wel grappig om de verhalen aan te horen van de vriendinnen van mijn moeder. In Brazilië hebben veel mannen een kind uit een eerder huwelijk, dat is redelijk normaal hier en mijn gastmoeder en haar vriendinnen hebben meestal wel een vast roddel moment over deze exen van hun mannen en over hoe vreselijk ze zijn en dat ze alleen maar geld van hun mannen willen zogenaamd omdat hun kind het nodig heeft. Zo heeft mijn eerste gastvader een zoon uit een eerder huwelijk maar is die vrouw volgens mijn moeder echt een vreselijk mens, ze heeft 4 kinderen uit 4 huwelijken maar is vandaag de dag "alweer" single. Dat kan natuurlijk echt niet. Ik vraag me altijd af -terwijl ik nog een stuk taart of een sandwich naar binnen duw- hoe die vrouwen dan weer over mijn moeder en haar vriendinnen roddelen. Maar goed, nu moet ik in mijn week programma ook nog een gaatje vinden om en keer in de week met mijn tweede gastgezin te lunchen, want eigenlijk ben ik best druk. maandag tot en met woensdag kan het niet omdat ik dan vroeg engels heb, donderdag is al mijn eerste gastgezin lunch dag, en vrijdag zaterdag zondag is het weekend en dan ben ik met mijn vrienden en vriendinnen. Nu mijn Portugees goed is heb ik veel aanspraak, zo heb ik mijn vriendinnen groep die ik al vanaf het begin heb, die zijn erg belangrijk voor mij omdat die er al vanaf het begin zijn, dus daar spreek ik elk weekend wel een dag mee af, dan heb ik nog een mijn vrienden van school. Met mijn vrienden van school sprak ik niet super veel af, maar ik ben op het moment heel erg goed bevriend met een meisje uit mijn klas en zij en haar vriend nemen me elk weekend wel ergens heen, soms is het gewoon een restaurant maar soms is het ook een speciale plek, bijvoorbeeld een bosachtig gebied of het beroemde hotel waar je lekker kunt wandelen en het hotel kunt bewonderen. Daarnaast heb ik dan nog mijn vriendengroep met wie ik altijd naar feestjes ga en er is bijna ieder weekend wel een feestje, dan heb ik nog de mensen van de sportschool en mijn danslessen, dus soms moet ik ook echt even zeggen van jongens ik heb dit weekend geen tijd sorry. Dat had ik aan het begin van mijn exchange dus echt niet gedacht dat het zo zou worden.

Verder waren er deze maand heel veel feestjes,
in januari werd het duidelijk of mensen toegelaten waren op de universiteiten, en als mensen toegelaten worden hebben ze een grappig ritueel, de jongens moeten hun haren afscheren, worden vervolgens bekogeld met viezigheid en kleur poeder door hun vrienden, en gaan dan met een boord bij een stoplicht staan met : ik ben toegelaten. De mensen in de auto geven dan geld aan deze mensen zodat ze een feestje kunnen organiseren. Deze feestjes waren super gaaf. Een feestje duurde 3 dagen was op een vakantie huis in de middle of nowhere. Als je van Araxa naar het eerst volgende dorp wilt rijden, ben je eerst 1,5 uur onderweg door bergen en mega landschappen vol met bomen en struiken, en ergens in zon mega landschap stond dat verlaten vakantie huis. Dat deden ze natuurlijk daar omdat lang niet iedereen 18 was en ze onbeperkt geluid konden maken. Ik ging er met mijn vriendengroepje maar een dag heen, maar zulke feestjes heb je in Nederland niet hoor, oh oh cherso was er niks bij. Ondanks dat ik heel veel mensen van gezicht wel kende was iedereen behoorlijk wild. Maarja opzich ook wel logisch, zet 30 jongeren van 17-20 bij elkaar zonder ouders, dan weet je het natuurlijk wel. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ik opzoek was naar water (water mag je hier niet uit de kraan drinken) en er stonden twee mega koelkasten, dus ik maakte ze open, was een er tot aan de nok gevuld met vodka (!), en de andere met bier. Op het onderste plankje lag nog wat eten voor 2 dagen. Ook was er een mega zwembad met zon zogenaamde rots waar je vanaf kon springen dus dat was wel grappig. Het feestje zelf was wel heel gezellig, maar als uitwisseling students zijn alle feestjes wel leuk want iedereen wilt met je praten alleen omdat je uit een ander land komt. Wat me wel opviel dat tegen de avond (toen de meeste mensen arriveerden uiteraard) er ook mensen van 30 rondliepen. Daar had ik wel zoiets van, wat doen mensen van 30 op een feestje van tieners. Het blijven natuurlijk braziliaanen, en die liepen gewoon meisjes van 16 en 17 te versieren. Ik was het enige die het raar en ongepast vond dus dat is ook de Braziliaanse cultuur. Verder waren er gewoon "normale" feestjes bij mensen thuis. Dit weekend was ik door de mensen van de universiteit mee gevraagd naar een feestje. Dit feestje was ook heel anders. Een paar vriendinnen van me waren ook uitgenodigd dus ik ging met hun mee. Het feest was in het centrum. Het feest begon om 4 uur smiddags en eindigde om 10 uur savonds, omdat je na 10 uur savonds geen geluids overlast maken. Het feestje was in een huis, maar alle meubelen waren eruit gehaald. Blijkbaar wisten heel veel mensen van dit feest, want tegen 6 uur waren er rond de 120 mensen (!) in dit huis. Dat kan in Nederland echt niet. In de schuur hadden ze een hele bar gebouwd waar eindeloos drank geschonken werd, en ieder uur werden er opnieuw 5 bierkratten binnen gebracht die uiteraard het volgende uur weer op waren. Braziliaanen drinken heel veel ongelooflijk. Mijn vriendinnen en ik besloten maar om niet in het huis te blijven waar je amper kon bewegen zo vol was het, en naar de voortuin te gaan, daar waren namelijk 'maar' 30 mensen. In nederland zouden nooit rond de 120 mensen in huis kunnen rondlopen. Wat wel weer typisch Brazilie is, als je naar een groot feest moet je uiteraard betalen om naar binnen te mogen, maar in Brazilie zijn er meer mannen dan vrouwen, dus als je als vrouw naar binnen wilt moet je 3 euro betalen. Als man moet je 10 euro betalen. Zo hopen ze dat er meer vrouwen als mannen heen gaan. Wat ook wel grappig is, als de organisatoren je mooi vinden bij de ingang hoef je niks te betalen. Ik heb nog nooit betaald op zon feestje, dus dat zie ik dan maar als compliment. Wat wel jammer is, is dat heel veel vrienden zijn verhuisd naar de universiteit, de universiteit in mijn stad moet je voor betalen, en is niet heel erg goed. De meeste mensen proberen toegelaten te worden op een universiteit van de overheid, die is gratis en goed. Heel veel van mijn vrienden is dat gelukt, en aangezien 3 uur reizen naar een andere stad hier niet veel reis tijd is, gaan ze daar ook allemaal wonen. Dat vond ik best jammer, maar gelukkig zijn de meeste 2 weekenden in de maand nog in araxa.

Ook moest ik een presentatie geven op de rotary over Nederland, uiteraard in het Portugees. Mijn presentatie moest ongeveer een halfuur duren. Dat is best pittig. Ik was ook best zenuwachtig want er waren ongeveer 40 mensen die mijn presentatie gingen bijwonen. Ik had de hele week super hard geleerd en kende mijn presentatie uit mijn hoofd, wat de rotary erg kon waarderen. Ook had ik een mooie powerpoint gemaakt met fotos vanuit Nederland. Tijdens mijn presentatie had ik wat grapjes gemaakt en ik was een beetje bang dat mensen ze niet zouden snappen op niet grappig zouden vinden maar dat was gelukkig niet het geval. In mijn presentatie praatte ik over Nederland, het koningshuis, Uitgeest (mijn dorp), Amsterdam, mijn familie, mijn leven in Nederland, Nederlands eten, de Nederlandse cultuur (met uiteraard het drugs beleid aangezien die hier vaak nogal heel anders word opgevat dan dat het werkelijk is) en Nederland internationaal. Nadat mijn presentatie afgelopen was kreeg ik super veel vragen en iedereen was heel erg geintreseerd dus dat voelde goed. Mijn gast moeders waren heel erg trots. Op zon moment is het wel leuk hoor, dat je 3 trotse moeders hebt in plaats van 1. Ik moet vlak voordat ik terug naar Nederland nog een presentatie geven over mijn jaar hier, maar over Brazilie praten en de dingen die ik hier beleefd heb is natuurlijk een stuk makeklijker dan Nederlandse tradities en gewoontes uitleggen. Ik vond het presenteren achteraf best wel leuk, vooral omdat mensen begrepen wat ik vertelde in het Portugees.

Dit was wel zon beetje mijn maand, ik ben gewoon lekker druk met van alles en nog wat, en zie heel erg uit naar April, want dan ga ik 10 dagen naar de Amazone !

Tot snel!
Groetjes,
Laura