eerste dagen in Brazil
Door: Laura Bas
Blijf op de hoogte en volg Laura
06 Augustus 2014 | Brazilië, Araxá
Ik ben pas 4 dagen in Brazilië, maar er is al zoveel gebeurd! Tijd voor mijn eerste update dus. Laat ik bij het begin beginnen.
De vliegreis:
Zondag om 10:05 begon het echt, ik stapte met Eline & Kay in het vliegtuig naar Brazilië. Ik was super blij dat we met zijn 3e vlogen, want 12 uur in je eentje vliegen lijkt me echt verschrikkelijk. De tijd ging dan ook best snel voorbij en we kwamen om 5 uur lokale tijd aan in Sao Paulo. Daar begon alle ellende. Ik had 3 uur overstap tijd, dat is ruim genoeg moet je denken. Maar ik stond 2,5 uur te wachten bij de douane voor ik eindelijk mijn paspoort mocht laten zien. Er waren misschien wel 500 mensen die hun paspoort lieten zien. Toen ik in de rij stond en lichtelijk gestrest raakte begon ik al aan de medewerkers te vragen of ik misschien voor mocht, omdat ik mijn vlucht moest halen. Als antwoordt kreeg ik : dont worry, you will be fine. Maar ik maakte me heel erg zorgen! Toen ik eindelijk langs de douane was had ik nog een halfuur om mijn koffers te halen, naar een andere terminal te gaan (wat 10 minuten met de auto was) in the checken , naar de gate te gaan en te boarden. Jullie voelen het al aankomen, dat red je dus niet. Vooral omdat ik geen idee had waar de andere terminal was. Half in paniek kwam ik een man tegen die op het vliegveld werkte en geen woord engels sprak. Ik liet hem mijn ticket zien en we rende het hele vliegveld door ( met mijn 23 kilo koffer en 12 kilo handbagage. We stapte de eerste de beste taxi in en gingen met 120 km de snelweg over. Toen we aan kwamen was de gate al dicht... Daar stond ik dan, aan de andere kant van de wereld met mijn koffers en een man die geen woord engels sprak. We kregen te horen dat de volgende vlucht pas de volgende dag was. Ik barste spontaan in tranen uit en ik was helemaal in paniek. De man suste me en vroeg me mijn ticket. Hij wees naar de klm en maakte duidelijk dat we de klm gingen zoeken. Ander half uur lang zijn we met bussen van terminal naar terminal op zoek gegaan naar de klm office. Ze waren allemaal dicht. Ik had geen idee waar we heen gingen en wilde niets liever dan mijn ouders bellen en het eerste vliegtuig terug naar Nederland nemen. Maar dat kon niet. Mijn ouders zouden zich alleen maar heel veel zorgen gaan maken en dat wilde ik niet. Ik ben bijna 18 en nam mezelf voor om mijn ouders pas te bellen als er een oplossing was. We gingen door naar een I waar ze engels spraken en belde de klm. Ze waren niet erg begripvol en na de situatie 3x in het engels uitgelegd te hebben kreeg ik het een adres van een hotel met de boodschap dat ik daar kon overnachten en dat ik de volgende ochtend een ticket op kon halen. Ik gaf het adres van het hotel aan de man die me zo goed geholpen had en we stapte een bus in, en nog een bus, en bij daarna kwamen we bij een bustop met een rechtstreekste verbinding naar het hotel. Ik nam afscheid van de man en gaf hem 40 real voor zijn hulp. In de bus naar het hotel belde ik mijn host family dat ik niet aan zou komen en ik voelde me enorm schuldig ookal was het niet mijn schuld. Eenmaal bij het hotel aangekomen konden ze mijn reservering niet vinden en na 3x look again gezegd te hebben vonden ze hem eindelijk. Toen ik in de hotel kamer was ( een pluspuntje was het wel, het was een super luxe hotel en mijn kamer was enorm en het ontbijt was heel heel heel lekker) kwam de ontlading, ik was al bijna 20 uur wakker en belde huilend mijn mama dat ik terug naar nederland wilde. Na wat peptalk van mijn moeder heb ik mezelf herpakt en een paar uurtjes geslapen. Mijn moeder had de vlucht informatie op gezocht en belde me de volgende ochtend terug. Toen ik terug ging naar het vliegveld (ruim 6 uur voordat ik vloog) was het een enorm gedoe om mijn ticket te krijgen maar ik bespaar jullie de details. Wat ik wel erg bijzonder vond was toen ik door de douane ging een man die daar werkte zei dat ik met hem mee moest komen. Ik schrok enorm en dacht dat er iets mis was. Uiteindelijk zei hij : You are so beautifull, can I have your number?
In nederland had iemand van de douane dat denk ik niet mogen vragen, maar goed.
Toen ik in het vliegtuig zat deed ik mijn ogen dicht en viel meteen in slaap en werd wakker van de knal toen we landen.
En toen kwam ik aan.
Wat een warm welkom kreeg ik! Mijn gastouders stonden me vrolijk op te wachten en hadden een grote poster met mijn foto met welkom in araxà (het plaatsje waar ik nu woon) het was met de auto ruim 2 uur rijden en wat een prachtige natuur!! We stopte na een tijdje bij een waterval en liepen daar even rond. We kwamen ook nog een enorme bosbrand tegen waar alle Brazilianen rustig langs reden. Het vuur was maar 2 meter van ons vandaan. Komt doordat mensen brandende cigaretten in de bosjes gooiden, vertelde mijn gastouders mij. Eenmaal aangekomen in mijn huis was het een en al genieten. Overal hingen ballonnen en het huis is enorm. Op mijn bed lagen handdoeken met mijn naam erop genaaid echt heel lief. Afdrogen met zon handdoek vind ik nog steeds geweldig. Mijn kamer is enorm. Ik heb een kingsize twee persoonsbed en een kast waar ik altijd al van gedroomd heb. Overal in mijn kamer hingen fotos van mij en mijn vriendinnen die mijn gastgezin van facebook hadden gehaald. Zo lief! Ik voelde me helemaal thuis en ik ben nog steeds van mening dat ik ongelooflijk veel mazzel heb met mijn lieve gezin. Na een heerlijke douche ( ik wil deze douche echt mee naar huis nemen) heb ik heerlijk gegeten en kreeg ik een rondleiding door het enorme huis. Ik mag echt niet klagen hier. Tevreden ging ik slapen.
Dinsdag:
Mijn eerste echte dag in Brazilië. ik hoef maandag a.s pas te beginnen met school dus ik kan deze week lekker uitslapen. Wat slaapt mijn bed lekker! ik kan wel 3x omrollen en dan ben ik nog niet op het einde. Nadat ik lekker ontbeten had met mijn gastzusje Izabela. gingen we rond 1 uur lunchen met het gezin. Rijst, bonen, salade, patat & biefstuk. Ik vond het heerlijk. of ik het over een week of 2 nog lekker vind ( ze eten het hier elke dag) weet ik nog niet. Na het eten ging ik kennis maken met Izabela haar klas. Wat een lieve mensen! Iedereen wilde me ontmoeten en van alles van me weten. Ik voelde me bijna een beroemdheid haha. Brazilianen zijn heel warm en open en als je iemand voor de eerste keer ziet geef je die gene gelijk een kus op de wang en soms zelfs een knuffel. In het begin kwam ik nog wel is lekker op zijn Nederlands aan met mijn hand wat wel voor wat ongemakkelijke momenten zorgde. Ik vond het zo leuk om deze mensen te ontmoeten! toen we klaar waren op Izabela's school gingen we naar mijn school om even kennis te maken. Daar kreeg ik een rondleiding en het zag er prima uit. Wel heel anders natuurlijk. Toen we klaar waren op mijn school stond Fernando (mijn gastbroer van mijn 2e gezin me al op te wachten) Wat een heerlijke jongen is dat! Het is heel grappig want hij heeft engels geleerd in engeland en hij praat dan ook met een engels accent. Ik wou dat ik zon uitspraak had haha. Met Izabela en Fernando gingen we een ijsje eten (nouja, ijsje, ik denk dat het ongeveer 1,5 bak Ben & Jerry's was, en dan die grote van 5,50) Ik kreeg het dan ook niet op en maakte me ernstig zorgen over hoe ik hier slank ga blijven. Daarna gingen we met de auto (ik ga geen namen noemem, maar iemand van 16 zonder rijbewijs bestuurde de auto. de leeftijd in Brazil om auto te rijden is 18, en toen ik hem daar op wees zei hij : Who cares. Dat kan dus gewoon hier. Ik vond het echt geweldig en voelde me super badass. nadat ze me araxa hadden laten zien ging ik naar het werk van mijn gastvader om daar iedereen te ontmoeten. Ook super leuk. daarna heb ik nog wat van de natuur gezien en heerlijk gegeten. Eenmaal thuis aangekomen was het pas 8 uur maar ik was heel moe. daarna lekker geslapen en vandaag wordt ook weer een dag vol leuke dingen.Ik ben super blij met mijn lieve gastgezin en ik vind het heel fijn dat mijn gastzusje mijn leeftijd is en me lekker overal mee naar toe neemt!
Zoals jullie horen verveel ik me hier geen moment en heb ik al zoveel meegemaakt! Ik wordt hier volgepropt met eten en bijna alles wordt voor me geregeld. Ik laat alles lekker over me heen komen en geniet vooral in het mooie, warme, heerlijke Brazilië.
De vliegreis:
Zondag om 10:05 begon het echt, ik stapte met Eline & Kay in het vliegtuig naar Brazilië. Ik was super blij dat we met zijn 3e vlogen, want 12 uur in je eentje vliegen lijkt me echt verschrikkelijk. De tijd ging dan ook best snel voorbij en we kwamen om 5 uur lokale tijd aan in Sao Paulo. Daar begon alle ellende. Ik had 3 uur overstap tijd, dat is ruim genoeg moet je denken. Maar ik stond 2,5 uur te wachten bij de douane voor ik eindelijk mijn paspoort mocht laten zien. Er waren misschien wel 500 mensen die hun paspoort lieten zien. Toen ik in de rij stond en lichtelijk gestrest raakte begon ik al aan de medewerkers te vragen of ik misschien voor mocht, omdat ik mijn vlucht moest halen. Als antwoordt kreeg ik : dont worry, you will be fine. Maar ik maakte me heel erg zorgen! Toen ik eindelijk langs de douane was had ik nog een halfuur om mijn koffers te halen, naar een andere terminal te gaan (wat 10 minuten met de auto was) in the checken , naar de gate te gaan en te boarden. Jullie voelen het al aankomen, dat red je dus niet. Vooral omdat ik geen idee had waar de andere terminal was. Half in paniek kwam ik een man tegen die op het vliegveld werkte en geen woord engels sprak. Ik liet hem mijn ticket zien en we rende het hele vliegveld door ( met mijn 23 kilo koffer en 12 kilo handbagage. We stapte de eerste de beste taxi in en gingen met 120 km de snelweg over. Toen we aan kwamen was de gate al dicht... Daar stond ik dan, aan de andere kant van de wereld met mijn koffers en een man die geen woord engels sprak. We kregen te horen dat de volgende vlucht pas de volgende dag was. Ik barste spontaan in tranen uit en ik was helemaal in paniek. De man suste me en vroeg me mijn ticket. Hij wees naar de klm en maakte duidelijk dat we de klm gingen zoeken. Ander half uur lang zijn we met bussen van terminal naar terminal op zoek gegaan naar de klm office. Ze waren allemaal dicht. Ik had geen idee waar we heen gingen en wilde niets liever dan mijn ouders bellen en het eerste vliegtuig terug naar Nederland nemen. Maar dat kon niet. Mijn ouders zouden zich alleen maar heel veel zorgen gaan maken en dat wilde ik niet. Ik ben bijna 18 en nam mezelf voor om mijn ouders pas te bellen als er een oplossing was. We gingen door naar een I waar ze engels spraken en belde de klm. Ze waren niet erg begripvol en na de situatie 3x in het engels uitgelegd te hebben kreeg ik het een adres van een hotel met de boodschap dat ik daar kon overnachten en dat ik de volgende ochtend een ticket op kon halen. Ik gaf het adres van het hotel aan de man die me zo goed geholpen had en we stapte een bus in, en nog een bus, en bij daarna kwamen we bij een bustop met een rechtstreekste verbinding naar het hotel. Ik nam afscheid van de man en gaf hem 40 real voor zijn hulp. In de bus naar het hotel belde ik mijn host family dat ik niet aan zou komen en ik voelde me enorm schuldig ookal was het niet mijn schuld. Eenmaal bij het hotel aangekomen konden ze mijn reservering niet vinden en na 3x look again gezegd te hebben vonden ze hem eindelijk. Toen ik in de hotel kamer was ( een pluspuntje was het wel, het was een super luxe hotel en mijn kamer was enorm en het ontbijt was heel heel heel lekker) kwam de ontlading, ik was al bijna 20 uur wakker en belde huilend mijn mama dat ik terug naar nederland wilde. Na wat peptalk van mijn moeder heb ik mezelf herpakt en een paar uurtjes geslapen. Mijn moeder had de vlucht informatie op gezocht en belde me de volgende ochtend terug. Toen ik terug ging naar het vliegveld (ruim 6 uur voordat ik vloog) was het een enorm gedoe om mijn ticket te krijgen maar ik bespaar jullie de details. Wat ik wel erg bijzonder vond was toen ik door de douane ging een man die daar werkte zei dat ik met hem mee moest komen. Ik schrok enorm en dacht dat er iets mis was. Uiteindelijk zei hij : You are so beautifull, can I have your number?
In nederland had iemand van de douane dat denk ik niet mogen vragen, maar goed.
Toen ik in het vliegtuig zat deed ik mijn ogen dicht en viel meteen in slaap en werd wakker van de knal toen we landen.
En toen kwam ik aan.
Wat een warm welkom kreeg ik! Mijn gastouders stonden me vrolijk op te wachten en hadden een grote poster met mijn foto met welkom in araxà (het plaatsje waar ik nu woon) het was met de auto ruim 2 uur rijden en wat een prachtige natuur!! We stopte na een tijdje bij een waterval en liepen daar even rond. We kwamen ook nog een enorme bosbrand tegen waar alle Brazilianen rustig langs reden. Het vuur was maar 2 meter van ons vandaan. Komt doordat mensen brandende cigaretten in de bosjes gooiden, vertelde mijn gastouders mij. Eenmaal aangekomen in mijn huis was het een en al genieten. Overal hingen ballonnen en het huis is enorm. Op mijn bed lagen handdoeken met mijn naam erop genaaid echt heel lief. Afdrogen met zon handdoek vind ik nog steeds geweldig. Mijn kamer is enorm. Ik heb een kingsize twee persoonsbed en een kast waar ik altijd al van gedroomd heb. Overal in mijn kamer hingen fotos van mij en mijn vriendinnen die mijn gastgezin van facebook hadden gehaald. Zo lief! Ik voelde me helemaal thuis en ik ben nog steeds van mening dat ik ongelooflijk veel mazzel heb met mijn lieve gezin. Na een heerlijke douche ( ik wil deze douche echt mee naar huis nemen) heb ik heerlijk gegeten en kreeg ik een rondleiding door het enorme huis. Ik mag echt niet klagen hier. Tevreden ging ik slapen.
Dinsdag:
Mijn eerste echte dag in Brazilië. ik hoef maandag a.s pas te beginnen met school dus ik kan deze week lekker uitslapen. Wat slaapt mijn bed lekker! ik kan wel 3x omrollen en dan ben ik nog niet op het einde. Nadat ik lekker ontbeten had met mijn gastzusje Izabela. gingen we rond 1 uur lunchen met het gezin. Rijst, bonen, salade, patat & biefstuk. Ik vond het heerlijk. of ik het over een week of 2 nog lekker vind ( ze eten het hier elke dag) weet ik nog niet. Na het eten ging ik kennis maken met Izabela haar klas. Wat een lieve mensen! Iedereen wilde me ontmoeten en van alles van me weten. Ik voelde me bijna een beroemdheid haha. Brazilianen zijn heel warm en open en als je iemand voor de eerste keer ziet geef je die gene gelijk een kus op de wang en soms zelfs een knuffel. In het begin kwam ik nog wel is lekker op zijn Nederlands aan met mijn hand wat wel voor wat ongemakkelijke momenten zorgde. Ik vond het zo leuk om deze mensen te ontmoeten! toen we klaar waren op Izabela's school gingen we naar mijn school om even kennis te maken. Daar kreeg ik een rondleiding en het zag er prima uit. Wel heel anders natuurlijk. Toen we klaar waren op mijn school stond Fernando (mijn gastbroer van mijn 2e gezin me al op te wachten) Wat een heerlijke jongen is dat! Het is heel grappig want hij heeft engels geleerd in engeland en hij praat dan ook met een engels accent. Ik wou dat ik zon uitspraak had haha. Met Izabela en Fernando gingen we een ijsje eten (nouja, ijsje, ik denk dat het ongeveer 1,5 bak Ben & Jerry's was, en dan die grote van 5,50) Ik kreeg het dan ook niet op en maakte me ernstig zorgen over hoe ik hier slank ga blijven. Daarna gingen we met de auto (ik ga geen namen noemem, maar iemand van 16 zonder rijbewijs bestuurde de auto. de leeftijd in Brazil om auto te rijden is 18, en toen ik hem daar op wees zei hij : Who cares. Dat kan dus gewoon hier. Ik vond het echt geweldig en voelde me super badass. nadat ze me araxa hadden laten zien ging ik naar het werk van mijn gastvader om daar iedereen te ontmoeten. Ook super leuk. daarna heb ik nog wat van de natuur gezien en heerlijk gegeten. Eenmaal thuis aangekomen was het pas 8 uur maar ik was heel moe. daarna lekker geslapen en vandaag wordt ook weer een dag vol leuke dingen.Ik ben super blij met mijn lieve gastgezin en ik vind het heel fijn dat mijn gastzusje mijn leeftijd is en me lekker overal mee naar toe neemt!
Zoals jullie horen verveel ik me hier geen moment en heb ik al zoveel meegemaakt! Ik wordt hier volgepropt met eten en bijna alles wordt voor me geregeld. Ik laat alles lekker over me heen komen en geniet vooral in het mooie, warme, heerlijke Brazilië.
-
06 Augustus 2014 - 20:02
Carin Esch:
Hai lieve Laura fijn dat je het zo getroffen hebt. En stoer Hoe je op de problemen van je reis reageerde nn denk met het eten vooral aan het jurkje dat je oma heeft gemaakt groetjes carin -
06 Augustus 2014 - 23:48
Joy:
Hee laura, klinkt wel erg van je vliegtuigreis! Gelukkig is het helemaal goed gekomen. Leuk dat je dit bijhoud, heel leuk ook om te lezen :) veel plezier daar! Groetjes, Joy -
07 Augustus 2014 - 11:17
Lucie:
Je maakt een hoop mee zo gelijk al je eerste dagen in Brazilië!
heel leuk om je avonturen terug te lezen. Groetjes lucie -
11 Augustus 2014 - 21:07
Esther:
Wow Laura...dat was heel spannend allemaal. Maar je hebt je er moedig doorheen geslagen. En nu heerlijk genieten van al die nieuwe dingen en leuke mensen. Veel plezier.l -
11 Augustus 2014 - 21:25
Jeanine:
Hi Laura, wat een verhaal over je reis! maar wat geweldig dat je het zo getroffen hebt met je gastouders. Geniet ervan! Lieve groet, Kees en Jeanine -
11 Augustus 2014 - 22:47
Kitty:
Blijven focussen op oplossingen. Goed gedaan hoor! En nu genieten en dat moet volgens mij wel lukken. -
17 Augustus 2014 - 20:23
Esther Hollenberg:
Hai Laura,
Wat ongelooflijk stoer dat je toch doorgezet hebt en je zo volwassen opgesteld hebt. Super knap van je! Ik hoop dat je en fantastische tijd zult hebben, aan het welkom van je gastgezin kan het in ieder geval niet liggen:)
Lieve groet van Esther Hollenberg (Rotary) -
18 Augustus 2014 - 15:03
Willem Hendrikse:
Beste Laura, op wat avontuur was je wel voorbereid maar dit (met de reis) was wel wat veel van het goede. Maar je hebt je er dapper door heen geslagen, hulp gezocht en gevonden en pas naar huis gebeld toen je het grotendeels opgelost had. Knap hoor! En wat fijn dat je zo'n warme familie treft. Dat maakt veel goed lijkt me. We blijven je volgen dus schrijf vooral als je tijd hebt. Als je alles eet wat ze je aanbieden dan hoef je geen extra bagage te boeken voor de terugreis want je kleren van nu passen dan toch niet meer...... Wees wel voorzichtig met meerijden met jongetjes zonder rijbewijs hoor want je zit er uiteindelijk wel zelf naast. Groeten vanuit der storm en regen in Uitgeest! Willem Hendrikse (Rotary)
-
18 Augustus 2014 - 23:03
Delia:
lieve Laura,
wat heb jij al veel meegemaakt! de narigheid van de reis moet je nu vergeten (je hebt het SUPER opgelost!!) en ga nu lekker genieten van je verblijf. Je hebt zo te horen een geweldig gezin!
ik vind het ook heel leuk om je te blijven volgen op deze site!
Heeel veeeel plezier en tot je volgende verhaal!
Delia -
20 Augustus 2014 - 09:18
Yolanda:
Hoi Laura,
Mooie beschrijving van je reisverhaal, het was meteen een vuurdoop voor je. Je hebt het goed aangepakt. Fijn dat je gastgezin foto's van je hadden opgehangen en dat zo zo gastvrij zijn. Veel plezier!
Wij hebben vier heerlijke weken in Indonesië gehad, mooie dingen gezien en veel hartelijke mensen ontmoet. Toen we terug kwamen was het nog zonnig in Nederland, inmiddels lijkt het wel herfst.
Groeten van ons! Familie van Diepen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
